W odróżnieniu od języków europejskich, mandaryński jest językiem tonalnym, tzn. każda sylaba może mieć kilka różnych tonów, co wpływa na znaczenie słów. Jego gramatyka jest stosunkowo prosta (brak odmiany przez przypadki, liczby i czasy), jednak system znaków pisanych (hanzi) jest skomplikowany i wymaga wieloletniej nauki.

Współczesny mandaryński ukształtował się na bazie dialektu północnochińskiego, a jego wersja literacka i oficjalna powstała w XX wieku, szczególnie po proklamacji Chińskiej Republiki Ludowej w 1949 r. W latach 50. XX wieku rozpoczęto także szeroko zakrojoną reformę pisma — uproszczono wiele tradycyjnych znaków, tworząc system pisma uproszczonego, obowiązujący dziś w Chinach kontynentalnych i Singapurze. Na Tajwanie, w Hongkongu i Makau używa się nadal pisma tradycyjnego.

Podstawowy 2-letni kurs współczesnego języka mandaryńskiego podzielony jest na dwie części. W pierwszym roku uczestnicy poznają podstawy wymowy w systemie fonetycznym pinyin (oficjalna transkrypcja łacińska języka chińskiego), tony oraz podstawowe znaki chińskie w wersji uproszczonej. Praca odbywa się na tekstach użytkowych, dialogach oraz ćwiczeniach konwersacyjnych, z naciskiem na sytuacje codzienne. Kursanci uczą się prostego czytania, pisania znaków i podstawowej komunikacji.

Drugi rok poświęcony jest rozwinięciu umiejętności komunikacyjnych, rozbudowie słownictwa i pracy na materiałach autentycznych: fragmentach artykułów prasowych, filmach, programach telewizyjnych oraz dialogach używanych w codziennym życiu w Chinach. Wprowadzane są także podstawy pisania krótkich tekstów użytkowych (np. wiadomości, notatek, listów) oraz czytanie prostych artykułów. Dodatkowo uczestnicy zapoznają się z najważniejszymi elementami kultury chińskiej, etykiety językowej i kontekstów społecznych niezbędnych w poprawnej komunikacji.

W ramach kursu możliwa jest nauka zarówno pisma uproszczonego (preferowanego w kursach podstawowych), jak i wprowadzenie elementów pisma tradycyjnego — na życzenie grupy.

Plan zajęć:

Spotkanie organizacyjne